بررسی استفاده از نظریه اعتبار فازی در سنجش ارزش در معرض ریسک

ارزش در معرض ریسک از سنجه‌های نوین در اندازه‌گیری ریسک در نهادهای مالی می‌باشد. در این مقاله یک مدل کاربردی بر مبنای نظریه اعتبار فازی برای اندازه‌گیری این سنجه معرفی شده است. بدین منظور، بازده دارایی‌ها به شکل اعداد فازی مثلثی درنظر گرفته شده و برای تخمین ارزش در معرض ریسک از توزیع اعتبار متغیرهای فازی مثلثی استفاده گردیده است. سپس برای اینکه بتوان نتایج حاصل از این رویکرد مدل‌سازی را مورد سنجش قرار داده و پنجره زمانی مناسب برای تخمین پارامترها بدست آید، ارزش در معرض ریسک برای یک شرکت سرمایه‌گذاری با رویکردهای مختلف محاسبه شده است. براین اساس، بوسیله سه روش شامل استفاده از نظریه اعتبار فازی با دو پنجره زمانی 6ماهه و 4ماهه برای تخمین پارامترها و همچنین روش سنتی واریانس-کوواریانس ساده، ارزش در معرض ریسک تخمین زده شده و نتایج با استفاده از آزمون پوششی غیرشرطی برنولی مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که مقدار ارزش در معرض ریسک با استفاده از نظریه اعتبار فازی که از پنجره زمانی 4ماهه برای برآورد پارامترها استفاده می‌کند، تصریح دقیق‌تری را فراهم آورده‌است. از آنجا که در دنیای واقعی بازده و ریسک دارایی‌ها متغیرهایی همراه با عدم قطعیت می‌باشد، استفاده از این مدل می‌تواند محاسبه‌ها را به یک محیط غیرقطعی فازی منتقل کرده و محقیقن را به نتایج درستی رهنمود ‌سازد. علاوه بر این، مدل معرفی‌شده حجم محاسبه‌ها را به مقدار چشمگیری کاهش داده و ارزش در معرض ریسک را ساده‌تر از روش‌های متداول همچون روش‌های مبتنی بر خانواده گارچ تخمین می‌زند.